6 mei 2019
Soja is een peulvrucht die tot dezelfde familie behoort als bijvoorbeeld de erwt en lupine. In de peulen zitten kleine boontjes die gebruikt worden voor producten zoals tofu, tempé en sojaolie. De grootste hoeveelheden soja zitten echter indirect in dierlijke voedingsmiddelen: soja wordt namelijk grootschalig verwerkt tot veevoer. Voor deze soja zijn de duurzaamheidsrisico’s het grootst, omdat de herkomst meestal buiten Europa ligt (binnen de Europese sojateelt spelen minder risico’s).
De meeste soja die Nederland importeert voor veevoer is afkomstig uit Zuid-Amerikaanse landen, waaronder Argentinië en Brazilië. De sojateelt in Zuid-Amerika brengt een breed scala aan milieu issues en mensenrechten problematiek met zich mee. Denk bijvoorbeeld aan ontbossing, watervervuiling en slechte werkomstandigheden voor landarbeiders. Voor duurzame soja is het daarom belangrijk rekening te houden met aandachtsgebieden binnen de thema’s milieu en mensenrechten. Hieronder zijn de belangrijkste te vinden.
Duurzame soja is relevant voor een brede groep producenten, zowel voor bedrijven die sojaproducten produceren, als voor bijvoorbeeld bedrijven in de zuivel- en vleessectoren. Leveranciers moeten samenwerken om de ketens goed in kaar te brengen en gezamenlijke issues rondom energiegebruik, water kwaliteit, gebruik van chemicaliën, veiligheid, gezondheid en arbeidsrechten aan te pakken.
Als consument kun je letten op topkeurmerken die op de verpakkingen van producten staan. Voor producten waarin soja verwerkt is, is het Europees Biologisch Keurmerk een ‘Topkeurmerk’ dat zich inzet voor risico’s het gebied van milieu. Voor duurzame soja als veevoer kun je letten op het RTRS logo. Als je zeker wil weten dat de soja die je zelf eet niet gemodificeerd is, kun je daarnaast letten op het logo ‘non-GMO’ of wederom het Europees biologisch keurmerk.
Questionmark werkt met de methode van The Sustainability Consortium (TSC) om de risico’s voor duurzaamheid in productgroepen te bepalen. De aandachtsgebieden die worden toegelicht op deze pagina zijn gebaseerd op het hotspot onderzoek van TSC. Daarnaast is dit aangevuld met informatie van het Wereld Natuur Fonds en Milieu Centraal om de aandachtsgebieden in een Nederlandse context te plaatsen. Tot slot is gebruik gemaakt van het rapport ‘European Soy Monitor’ van IDH en IUCN NL.